Ang Internet ay minsang nilikha para sa mga hangaring militar: komunikasyon sa pagitan ng mga sentro ng pagkontrol ng sunog at mga base ng militar. Pagkatapos, tulad ng madalas na nangyayari, ang mga pagpapaunlad ng militar ay nagsimulang magamit para sa mapayapang layunin, at isang araw dumating ang sandali nang ang karamihan sa populasyon ng mundo ay nakakuha ng access sa network. Kapag naglalagay ng impormasyon sa Internet, karamihan sa mga tao ay hindi talaga iniisip kung saan ito pupunta. At nagtatapos ito sa mga sentro ng data.
Ano ang isang data center
Iniimbak ng data center ang lahat ng impormasyong nai-post sa network. Ito ang iyong mga personal na larawan, nai-upload na dokumento, pagrekord ng mga pag-uusap sa Skype, mga puna sa blog at iba pang mahalagang at hindi mahalagang data. Sa katunayan, ang isang data center ay isang malaking bangko, isang lalagyan ng nilalaman. Kapag lumilikha ng mga naturang pag-iimbak, hinabol ng mga developer ang maraming layunin: pagkakaroon ng buong oras, proteksyon sa pag-access, pagpapanatili ng impormasyon at ang integridad ng mga file.
Dahil umiiral ang mahalagang impormasyon, tiyak na may mga nais na nakawin ito. Hindi ang militar o sundalo ang responsable para sa seguridad ng mga sentro ng data, ngunit ang matalinong mga hight-tech na guwardya na nagtatrabaho sa ilalim ng layunin ng video surveillance at control system. Ang tungkulin ng mga bantay ay tiyakin ang pagiging kompidensiyal at kumpletong integridad ng nilalaman.
Teknikal na mga kundisyon ng data center
Mayroong mahigpit na mga patakaran na namamahala sa pagpapatakbo ng mga data center. Ang mga negosyo ay dapat bigyan ng kuryente nang walang pagkaantala. Ang mga data center ng antas ng Tier4 (ang ika-apat na antas) ay tumatanggap ng kuryente mula sa dalawang mga halaman ng kuryente nang sabay-sabay. Ang nasabing isang double safety net ay kinakailangan upang maibukod ang posibilidad ng isang pagkawala ng kuryente sakaling magkaroon ng pagkabigo ng isa sa mga planta ng kuryente.
Ang mga data center ay nilagyan ng mga modernong gas extinguishing system. Ang mga sistema ng pamatay ng sunog na gas ay nagbibigay para sa pagpuno sa mapagkukunan ng pag-aapoy ng carbon dioxide pulbos upang maiwasan ang pinsala sa natitirang kagamitan. Ang pulbos ng carbon dioxide ay ayon sa kaugalian na ginagamit sa mga pamatay sunog upang mapatay ang kagamitan na konektado sa kuryente.
Ang pansin ay binabayaran sa pagkontrol sa klima. Sa panahon ng pagpapatakbo, ang mga hard drive at server ay lumilikha ng init, na tinanggal ng mga aircon at bentilasyon na sistema. Sa tag-araw, ang cool na na-filter na hangin ng kalye ay ginagamit sa gabi; sa taglamig, ang nagyeyelong hangin ay naghahalo sa mainit na panloob na hangin.
Paano kumita ang "mga tagapangalaga ng impormasyon"?
Ang mga sentro ng data ay nagpapatakbo sa isang komersyal na batayan. Nag-upa sila ng puwang sa pag-iimbak ng network o mga hard drive. Kung nais mo, maaari kang magrenta ng isang buong server, isang puwang para sa iyong sariling server, o magrenta ng isang kahon. Sa huling kaso, ang gastos ng kuryente ay idinagdag sa presyo ng pag-upa (na may isang maliit na margin).
Kamakailan lamang, ang nasabing serbisyo ay nakakuha ng katanyagan bilang pag-upa ng isang piraso ng software. Bumibili ang mga data center ng mga lisensyadong programa, mai-install ang mga ito sa kanilang mga server at inuupahan ito sa mga bahagi. Ang isa pang tanyag na serbisyo ay nangungupahan ng isang virtual server, iyon ay, isang tiyak na bahagi ng mapagkukunan ng server.
