Ang komunikasyon ng fiber-optic ay isang paraan ng paghahatid ng impormasyon kung saan ginagamit ang mga cable-optic cable bilang mga gabay na system, at ang electromagnetic radiation sa optical range ay gumaganap ng papel ng isang signal carrier. Sa lahat ng mga umiiral na mga sistema ng komunikasyon, ang mga linya ng fiber optic ay may pinakamataas na bandwidth, na maaaring masukat sa mga terabit bawat segundo.
Fiber optic device
Ang isang fiber optic cable ay binubuo ng isang glass fiber na nagsisilbing isang center conductor ng ilaw, napapaligiran ng isang glass sheath na may isang mas mababang repraktibo index kaysa sa center conductor. Ang light beam, na nabuo ng isang diode o semiconductor laser, ay kumakalat sa kahabaan ng conductor ng gitna, nang hindi iniiwan dahil sa salamin ng sobre.
Noong Abril 22, 1977, sa Long Beach, California, ang Pangkalahatang Telepono at Elektronika ay unang gumamit ng optical fiber upang magdala ng trapiko sa telepono sa 6 Mbps.
Kasaysayan ng paglikha
Ang mismong teknolohiya ng paghahatid ng data gamit ang optika ay hindi partikular na kumplikado at binuo nang mahabang panahon. Bumalik noong 1840, ang mga siyentista na sina Jacques Babinette at Daniel Colladon ay nagsagawa ng isang eksperimento na may pagbabago sa direksyon ng light flux sa pamamagitan ng repraksyon. Noong 1870, naglathala si John Tyndall ng isang akda tungkol sa likas na ilaw, kung saan tinukoy niya ang isang eksperimento na isinagawa nina Babinette at Colladon. Ang unang praktikal na aplikasyon ng bagong teknolohiya ay noong 20s ng XX siglo. Pagkatapos ang dalawang eksperimento na sina John Bird at Clarence Hasnell ay nagpakita sa pang-agham na publiko ng posibilidad ng paglipat ng mga imahe sa pamamagitan ng mga optical tubes. Ang pagkakataong ito ay ginamit ni Dr. Heinrich Lamm upang suriin ang mga pasyente.
Ang unang fiber optic cable ay naimbento at nilikha bilang isang resulta ng isang serye ng mga eksperimento noong 1952 ng pisisista na si Narinder Singh Kapani. Lumikha siya ng isang lubid ng mga filament ng salamin, na may isang core at isang cladding, na may iba't ibang mga repraktibo na indeks. Ang cladding sa Kapani cable ay nagsilbing salamin para sa mas transparent na core, na nalutas ang problema ng mabilis na pagkalat ng light beam. Dahil dito, nagsimulang maabot ng light beam ang dulo ng optical fiber, na naging posible upang magamit ang pamamaraang ito ng paghahatid ng data sa mahabang distansya.
Noong 1960, sa pag-imbento at pag-unlad ng sapat na compact semiconductor GaAs lasers, nalutas ang problema sa light source. Noong 1970, ang mga espesyalista mula sa Corning Incorporated ay lumikha ng isang de-kalidad na fiber optic cable na hindi gumagamit ng mga umuulit sa gawain nito. Ang paglitaw ng mga imbensyon na ito ay nagbigay ng isang malakas na impetus sa pagbuo ng isang bagong promising uri ng komunikasyon sa wire.
Ang gastos ng paggamit ng teknolohiya ng fiber optic ay nabawasan, na ginagawang mapagkumpitensya ang serbisyong ito sa mga tradisyunal na serbisyo.
Ngayon, ang fiber-optic cable ay ang pinakamabilis na paraan upang ilipat ang data; ginagamit ito upang magtatag ng mga linya ng Internet na may bilis, sa gamot at maraming iba pang mga lugar. Ang fiber optic ay inilalagay sa mga kontinente at kasama ang sahig ng karagatan sa loob ng sampu-sampung milyong mga kilometro, ngunit kahit na hindi ito nakakaapekto sa mataas na rate ng paglipat ng data. Samakatuwid, sa kabila ng medyo mataas na gastos ng mga kagamitan at tool, ang mga teknolohiya ng fiber-optic ay patuloy na aktibong nagkakaroon at ang pinakatanyag na paraan upang mabilis na mailipat ang impormasyon.
