Ang mga larong computer ay isa sa pinakatanyag na uri ng aliwan sa mga kabataan.
Sa virtual na mundo, ang mga kabataan kung minsan ay mas natural ang pakiramdam kaysa sa realidad. Walang imposible para sa kanila, madaling isipin ang sarili bilang isang walang talo na bayani, mananakop ng espasyo at oras, na nagtataglay ng maraming buhay. Ang mga tagalikha ng laro ay patuloy na nag-iimbento ng mga bagong bagay, sinusubukan na makaakit ng higit at mas maraming mga bagong "recruits" sa multimilyong-dolyar na hukbo. Ngunit sinabi ng mga psychologist na ang labis na sigasig para sa pagiging virtual ay maaaring maging sanhi ng hindi maayos na pinsala sa marupok na pag-iisip ng isang kabataan.
Ang pinakakaraniwang uri ng mga naturang paglabag ay ang tinatawag na pagkagumon sa computer, na pinipilit ang isang tao na umupo sa computer sa buong oras, nakakalimutan ang tungkol sa pagkain at pagtulog. Mayroon nang mga kilalang kaso kung sa ganitong sitwasyon ang mga tao ay literal na nagdala sa kanilang sarili sa kamatayan. Ang ganitong psychopathology ay maaaring bumuo sa anumang edad, ngunit kadalasan nangyayari ito sa mga tinedyer na hindi pa may kakayahang pagpipigil sa sarili. Ang mas maraming oras na ginugol ng isang tinedyer sa virtual na mundo, mas mukhang kulay-abo at mapurol ang totoong mundo sa kanya. Minsan ang huli ay ganap na pinalitan ng una, at kapag sinusubukang ibalik ito sa totoong buhay, ang bata ay kumikilos na parang pinagkaitan siya ng isang bagay na mahalaga, naging agresibo at hindi mapigilan.
Pinakamalala sa lahat, ang mga naturang pagbabago sa pag-iisip ng bata ay maaaring magpatuloy nang hindi nahahalata, at kapag nagsimula silang pansinin, hindi na naitama ng mga magulang ang sitwasyon sa kanilang sarili. Kailangan nating humingi ng tulong mula sa mga dalubhasang psychologist. Sa parehong oras, hindi mas madaling pagalingin ang isang adik sa pagsusugal sa computer kaysa sa isang adik sa droga o isang alkoholiko: narito rin ang totoo ang karaniwang katotohanan na ang anumang sakit ay mas madaling maiwasan kaysa gumaling.
Sa mga may sapat na gulang hindi gaanong madalas itong nangyayari, ngunit kung minsan ay nagiging biktima sila ng "iron". Bilang karagdagan sa mga pagbabago sa pag-iisip, ang labis na sigasig para sa pagiging virtual ay humahantong sa pagkasira ng paningin, pananakit ng ulo, pagbuo ng pisikal na kawalan ng aktibidad kasama ang lahat ng malungkot na kahihinatnan.
Gayunpaman, ito ay tiyak na hindi nagkakahalaga ng isasaalang-alang ang mga laro sa computer bilang isang kababalaghan. Marami sa kanila ang tumutulong sa pagpapaunlad ng katalinuhan, pagkaasikaso, memorya, bilis ng reaksyon at iba pang mga kapaki-pakinabang na katangian, at pinadali din ang paglalagay ng iba`t ibang kaalaman - mula sa pagtuturo hanggang sa pagbasa hanggang sa mga banyagang wika. Ang lahat ay nakasalalay sa dosis: siya ang gumagawa ng gamot na lason.
