Kapag lumilikha ng isang wireless home network, dapat bigyan ng espesyal na pansin ang seguridad ng network. At ito ay isang mahusay na itinatag na kinakailangan, kung hindi sinusunod, maaari mong pukawin ang isang hindi pinahihintulutang koneksyon mula sa isang gumagamit ng third-party. Anong mga uri ng proteksyon para sa mga Wi-Fi network ang mayroon ngayon?
Ang pinakalumang pamamaraan ng proteksyon ay tinatawag na Wired Equivalent Privacy, na nangangahulugang maikling para sa WEB. Ang pamamaraang ito ay naimbento noong 1997 at batay sa RC4 cipher. Sa panahon ng pagpapatakbo, ang lahat ng data na dumadaloy sa pamamagitan ng cipher ay naka-encrypt gamit ang alinman sa 40 o 104-bit key, at isang 24-bit na variable ang naidagdag sa susi upang maparami ang epektong ito. Ang pamamaraan ay mabuti para sa bilis at mababang pag-load nito, ngunit mayroon ding isang sagabal sa anyo ng pagiging hindi maaasahan ng data. Sa madaling salita, kung gumagamit ka ng dalubhasang software (software), magagawa ng user na lampasan ang naturang proteksyon nang ilang sandali at kumonekta sa Wi-Fi.
Sa pangkalahatan, ang hindi maaasahan ng proteksyon ay inilipat ang tao upang lumikha ng isang bagay na mas maaasahan. At pagkatapos, noong 2004, isang lalaki ang nakabuo ng Wi-Fi Protect Access, o WPA. Ang pamamaraang ito, hindi katulad ng hinalinhan nito, ay lumapit sa proteksyon ng data sa isang komprehensibong pamamaraan, iyon ay, gumamit ito ng maraming mga teknolohiya nang sabay.
Pagkatapos ay dumating ang isang pamantayan na tinatawag na WPA2, na naiiba mula sa WPA sa isang mas mataas na antas ng seguridad, at ang seguridad na ito ay nabibigyang-katwiran sa pamamagitan ng paggamit ng isang modernong pamantayan sa pag-encrypt na tinatawag na AES.
Ang pinaka maaasahan, simple at ligtas na pagpipilian para sa pagprotekta sa mga network ng bahay ay ang paggamit ng WPA2-PSK, na isang pinasimple na pagbabago ng pamamaraang WPA2. Kapag ginagamit ang pamamaraang ito ng proteksyon, ang gumagamit lamang na nagpasok ng isang password na tumutugma sa password na nakaimbak sa database ang makakakuha ng access sa network.
Ang partikular na pansin ay dapat bayaran sa mismong password, iyon ay, ang haba at mga simbolo. Ang pinakamaliit na posibleng haba ay 8 character, at pinakamahusay na isama ang mga numero, mga letra ng kaso at mga bantas sa mga character na ito upang maging mahirap hulaan ang password. Siyempre, ang haba nito ay maaaring madagdagan, at kung mas mahaba ito, mas mabuti.
Gayundin, hindi mo dapat laktawan ang iba pang mga pamamaraan ng proteksyon, tulad ng pagsala ng MAC address, kung saan ang mga aparato lamang na ang personal na MAC address ay nasa listahan ang makakakuha ng access sa network.
